Seni seviyorum anne. “Faslı Achraf Hakimi’nin son 16 turunda İspanya’ya verdiği belirleyici penaltı sonrası annesi Saida Mouh’u yanağından öptüğü Instagram fotoğrafının altına yazdığı bu dört kelime en çarpıcı görüntülerden biri olacak.”
Birçok Faslı takım üyelerinin aileleri gibi, Mouh da oğlunun başarısının sadece bir parçası değildi. Kocası Madrid’de sokak satıcısı olarak çalışırken, o evleri temizleyerek futbol tutkusunu finanse etmesine yardımcı oldu.
Hakimi, Bundesliga.com’a önceki bir röportajında ”Bugün onlar için savaşıyorum” dedi. “Benim için kendilerini feda ettiler”
Arap, Amazigh ve Afrika kökenli Müslüman erkeklerin olumlu portrelerinin yokluğunda, Hakimi’nin fotoğrafları ve Cumartesi günü Portekiz’e karşı oynanan çeyrek final galibiyetinin ardından annesiyle dans eden ve başörtüsü takan forvet Sofiane Boufal’ın videoları kısa sürede viral olmaktan öteye gidiyor. Bu ilgili kültürlerde anaerkillerin öneminin güçlü bir sembolü haline geldi.
Belçika doğumlu Amazigh-Faslı hayran Hanan Challouki, “Sık sık İslami hadislere atıfta bulunuyoruz veya cennet annenizin ayaklarının altında diyoruz” dedi.
10 yaşındaki kızı rekabetçi bir şekilde oynayan Lübnanlı-Kanadalı Lina Duque şunları söyledi: “Faslı oyuncuların bu güzel hareketi, dünyaya bu annelerin, Arap-Müslüman annelerin orada, kalplerde yerlerinin olduğu mesajını veriyor.
Annelere İslami saygı da Fas kültürüne dayanmaktadır. Agadir’de yaşayan Fas hayranı Med Mouad, “Fas dilinde rdat lwalidin olarak da bilinen ebeveynlerin kutsaması, Fas toplumunda çok kutsal ve kutsal bir kavramdır” dedi.
Avrupa başkentlerinde ve Londra’daki Edgware Road ve Golborne Road’da, daha geniş bir Arap, Afrika ve hatta Müslüman diasporası, Dünya Kupası’nda yarı finale ulaşan ilk Afrika ve Arap takımı olarak Fas’ın tarihi zaferini kutlamak için sokaklara döküldü.
Fifa’nın yaptığı bir sayıma göre 26 kişilik Faslı takımın sadece 12’si Fas’ta doğdu. Diğerleri, birkaç Avrupa ülkesinde ve Kanada’da doğmuş Fas diasporasının üyeleridir.
Fas’ın yükselişi, erkeklik, İslam ve hatta Avrupa ve Güney Amerika dışındaki erkek futbolunun vasat olduğu fikri hakkındaki klişelerden daha fazlasını alt üst etti. İlk Orta Doğu Dünya Kupası’na ne İsrail ne de Filistin katılmasa da saha içinde ve dışında Filistin bayrağı vardı.
Giderek daha sağcı bir İsrail hükümeti ve İsrail’in Filistinlilere karşı eylemlerini apartheid olarak nitelendiren Uluslararası Af Örgütü de dahil olmak üzere birçok uluslararası insan hakları örgütünün çıkardığı lanetleyici sonuçlara karşın, Fas ekibi sahada bir Filistin bayrağı açtı. Cumartesi günü Portekiz’e karşı kazanılan galibiyetin ardından. Arap ve İngiliz taraftarların saha dışında “Yaşasın Filistin” diye bağırdığı veya İsrailli gazetecilerle röportajlarını terk ettiği videolar defalarca viral olurken, Faslı Filistinli taraftarlar işgal altındaki Batı Şeria, Kudüs ve Gazze Şeridi’nin sokaklarına döküldü. Atlasın aslanlarının başarılarını kutlamak için.
“Fas bayraklarıyla ve diasporada sokaklarda koşan Filistinliler ile Fas ekibi ve onların Filistin bayraklarını sallayan taraftarları arasındaki ulusötesi birlik ve dayanışmayı görmek tek kelimeyle muhteşem ve unutacağım bir şey değil. Dünya Kupası’nı ilk kez Gazze Şeridi’nden yeni taşınan ailesiyle İskoçya’da izleyen Filistinli araştırmacı Malaka Shwaikh, “Hayatım.
Aile üyelerinin Fas ekibiyle Doha’ya her şey dahil seyahat etmesine izin verme fikri, takımın menajeri Walid Regragui ve Fas Kraliyet Futbol Federasyonu başkanı Fouzi Lekjaa’dan geldi.
Danimarka Uluslararası Çalışmalar Enstitüsü’nden Danimarka-Faslı göç araştırmacısı Ahlam Chemlali, bu harika bir moral yükseltici strateji olsa da, Boufal, Hakimi ve Diğer Faslı futbolcuların ebeveynleriyle kutlama yaptığı viral görüntülerin aynı zamanda düşmanca sınır rejimlerinden bahsettiğini ve batıda vize eşitsizliği “Dünya Kupası batılı bir ülkede yapılsaydı, muhtemelen aynı anne desteğini almazlardı çünkü bunun yerine sınırlar ve keyfi bir vize rejimi ile karşı karşıya kalırlardı” dedi.
Katar’daki FIFA Dünya Kupası futbol tribünlerinde beyaz olmayan kadınların ve özellikle gözle görülür şekilde Müslüman kadınların görünürlüğü bazılarını şaşırttı, ancak Newcastle’da karışık bir ortamda büyümüş, bariz bir “futbol bağımlısı” olan Shareen Qureshi’yi şaşırtmadı. İngiliz ve Bahreyn ailesi. 44 yaşındaki “Sınırlı bir hayran kitlesiyle büyüdüm” dedi. “Yirmi yıl sonra, Dünya Kupası’nın Orta Doğu’da yapıldığını görüyoruz. Farklı geçmişlere sahip kadınlardan daha fazla katılım görüyoruz; Bu evrensel bir oyun değiştirici” dedi, ancak Qureshi, Birleşik Krallık’ta futbol maçlarını beyaz olmayan kadınlar ve gözle görülür şekilde beyaz olmayan kadınlar için daha kapsayıcı hale getirmek için yeterince yapılmadığını da sözlerine ekledi.
Hindistan ve Pakistan asıllı Arsenal ve İngiltere taraftarı Omar Saleem-Khan şimdiye kadar dört Dünya Kupası maçına katıldı. 26 yaşındaki Doha’daki kalabalığın geçmişte gördüklerinden çok farklı olduğunu söylüyor.
Saleem-Khan, “Futbol tutkusunun batı ve Şampiyonlar Ligi’ndeki kulüpler veya Amerikan takımlarıyla sınırlı olmadığını gerçekten gösteriyor” dedi. “Futbol dünyaya aittir.
Yorumlar kapalı.