Osmanlı’nın bir dönem Kıptî Müslümleri, Çingeneleri bugünün adlandırması ile Romanlar, 2009 yılından beri Türk siyasetinin ilgi alanındadır. İlgi alanı Avrupa Birliği kriterlerine göre sosyo-külterel ve ekonomik boyutuyla dezavantajlı kesimlerdir. Bu dezavantaj hem siyasilerin, hem de Roman Sivil Toplum yapılarının kullanım alanına girmiştir. Dezavantajı, avantaja çeviren bu iki anlayış, Roman toplulukları etki alanında oya çevirmektir. Sivil Toplum yapıları olan Roman dernek başkanları da nüfusu ranta ve siyasi arenada kullanma girişimleridir. Sonunç; Nanay
Çingene/Romanlar konum gereği yaşadıklarını yazamadıkları gibi, sorunları ve diğer yaşananlar hep başkaları tarafından yazılmıştır. Yaşamın bir parçası olarak kendim vicdanen duvarın arkası bilinmesine rağmen dillendirilmeyen “es geçilen” ama bu düzenin alışkanlık haline gelmesinden dolayı rahatsızlığı yazmak benim sorumluluğumdur. 2010 yılından beri Türkiye’de Roman sorunlarını farklı zeminlerde konuşuyor, yazıyoruz, “konuşulmayan ne var ki ?” diyebiliyoruz. Tüm mesele ülke vatandaşları olarak hepimiz eşitlik içinde, hakça bir düzende yaşama isteğimizdir. Bu durumu dile getirenler kendi çıkarı için kimlik unsurlarını kullandığı her zaman olmuştur. Türkiye’de Roman yurttaşların diğer bireylerden ayıran en büyük özellik kültürel farklılığı ve kazanılmış davranışsal özelliklerdir. En derini yoksulluk döngüsüdür. Bu döngü doğru metotlarla anlatılamadığı gibi, projelerde de kullanım döngüsüne dönüştürülmüştür.
Sonuç; Nanay. Bu duruma en büyük etki AB fonlarıdır. Maalesef Roman sivil toplum tarafından gerçek manada tartışılmayan Roman sosyal sorunları kimlikler üzerinden genişletilmektedir. Sıfır Ayrımcılık Derneği başkanı olan Elmas Arus’un yoksulluk, dışlanma, ayrımcılık konuları projelerde ekonomik kazanıma dönüşmüştür. Bu kazanım adeta gölge oyunu gibidir. Temel haklar üzerinden götürülse de mesele kimlikler üzerinden genişletilmektedir. Bu yaklaşım yenidünya düzeninin görülmeyen bir sistem oluşumudur. Bu sistemi kullanmak bu düzende kanuna aykırı değildir. Ancak gerçek anlamda hak savunuculuğu da hiç değildir. Sonuç; Nanay
Türkiye’de Roman Sivil Toplum yapılarının gerçek manada sivil toplum yapıları olduğu söylenemez. Roman yurttaşların kendi aralarında kurdukları yardımlaşma, spor, mesleki sorunları konusunda kendi güçleri oranında gayretleri olmuş olsa da hak temelli savunucuk yapanların sayısı çok cılızdır. Maalesef Roman dernek başkanlarının yüzde doksanı sivil toplum bilinci ile hareket etmediği, ekonomik düzensizliğe sahip olan kişilerden oluştuğu da bilinmektedir. Yine büyük bir oranda eğitim seviyeleri çok düşüktür. Roman sivil toplum yapılar sürekli kendi aralarındaki güç yarışları adeta sürat arabalarını geçmiş durumda. Hızını alan federasyon, konfederasyon ama sonuç çıktıları ortada yok. Siyasi güç gösterisi, liderlik gösterisi, sonuç; Nanay.
Roman dernek başkanlarının genelindeki hastalık “siyasette zemin bulma” hastalığıdır. Eskiden devlet yönetimi Çingeneleri kontrol altında bulundurma amaçlı Çeribaşlarına özel yetkiler verirdi. Tabi o dönemler çoktan geçti. Sistem güç kazandı. Yeni sistemde Roman sivil toplum örgütlenmeleri var. Şimdilerde herkes siyasette çeribaşı olmak istiyor. Allah Çingeneleri bu tür kurtarıcılardan kurtarsın!
Diğer kurtarıcılarımız arasında 5-6 kişi var. Babafingo Kralı var ya hani şu mitolojik anlatı: Çingenelerin kralı olan Babafingo düşmandan saklanmak için derin sulara saklanmış, derin sulardan bir daha çıkamamış. Bu saatten sonra Babafingo’yu beklemeye gerek kalmadı. Yeni Babafingo’lar siyasette yer bekliyor. Bazı Babafingolar Türkiye Roman nüfus oranını tespit etmişler, yaklaşık sayının beş milyon olduğunu, hızını alamayanların sayıyı 8milyona kadar çıkardığı görülmektedir. Sayı çok olsun, oylar benim olsun mantığı. Toplumsal çözüm önerisi; Nanay…..
Yorumlar kapalı.