West Ham cephesinde Nottingham Forest, Manchester City’ye kaybetmenin çok az utancı var ve Brighton herhangi bir taraf için garip rakip olabilir, özellikle de şu anda onları 11 denemede yenemeyen West Ham için. Yine de gol atılmayan bu üç mağlubiyette West Ham tablonun dibini buldu. Pazar günü mücadele eden bir Aston Villa ile buluşma, belirgin bir baskı duygusuyla geliyor. Geçen Pazar Londra Stadyumu’nda tam zamanlı olarak yuhalandı. Muhtemelen daha genel bir şeyden ziyade o günkü performanstan kaynaklanan hayal kırıklığından doğan bir tepki, ancak West Ham şimdi son 10 maçından sekizini kaybetti, tek galibiyet mahkum bir Norwich’e karşı gelen tek galibiyet.
Bağlam önemlidir: Geçen sezonun sonuna doğru yorgunluk vardı ve odak açık ve anlaşılır bir şekilde Avrupa Ligi’ne çevrildi. David Moyes’in kulübe döndüğünden beri yaptığı işi kimse ciddi olarak sorgulayamazdı.
Peki ya West Ham, Villa’da kaybederse? Bundan sonraki üç maçta Tottenham, Chelsea ve Newcastle var ve bunların hepsi çok fazla yanlış yapmadan kaybedilebilir. Gelecek ayki uluslararası molada bu, yalnızca Avrupa Konferans Ligi tarafından engellenebilecek bir küme düşme savaşı gibi hissedilebilir. Romanya’nın FCSB’sine karşı grup aşamasındaki bir slogan, geçen sezon Avrupa Ligi’nde Sevilla ve Lyon’a karşı o büyük gecelerin cazibesine sahip olmayacaktı. Belki de bu, West Ham’ın boyundaki kulüplerin yolunun zor olduğunu söylemekten başka bir şey değildir. Altıncı veya yedincilikte gelişmek neredeyse imkansızdır; hayatta kalma asla garanti edilmezken. Premier Lig’in rekabet gücüyle övünmek genellikle büyük ölçüde boş hissettiriyor, ancak orta sıraları, büyük harcama ve yenilikçi, solmakta olan devlerin ve aşırı başarılılarla mücadele eden uçucu bir karışımı. . Altı büyükler dışındaki hiçbir takım kendini tamamen güvende hissedemez. Yöneticiler için dahi ve sahtekarlık arasındaki çizgi tehlikeli derecede incedir. Preston ve Everton’daki iyi yılların ardından, Moyes’in itibarı, Manchester United, Sunderland ve Real Sociedad’daki hayal kırıklığı yaratan büyülerinde büyük bir darbe aldı. O zamanki his, oyunun devam ettiği ve onu geride bıraktığıydı. Sociedad’dan ayrıldıktan sonra verdiği yanıt, yöntemlerini yeniden değerlendirmek, iletişime öncelik vermek ve diğer kulüplerdeki en iyi uygulamalarla yeniden tanışmak oldu. Ve bir süre işe yaradı. Sert bir şekilde değiştirilmeden önce West Ham’ı küme düşmekten kurtardı, geri döndü ve onları zirvelere çıkardı; hiçbir menajer West Ham ile art arda üç kez ilk yedide bitirmeyi başaramadı.
Bu sezon belki de rahatsız edici yankılar var. West Ham, bariz Moyesyen transferlerle, İngiliz tecrübesine sahip greftçiler, bir çift çalışkan Çek tarafından zenginleştirildi. Ancak bu yaz egzotik olana bir geçiş oldu: Fransız liginden üç oyuncu artı Sassuolo’dan Gianluca Scamacca getirildi. Aaron Cresswell için gerekli bir yükseltme olan Emerson Palmieri bile Chelsea için sadece 20 lig maçına başlarken Maxwel Cornet sadece bir sezon Burnley’deydi. Paris Saint-Germain’den Thilo Kehrer, Brighton karşısında kabus gibi bir başlangıç yaptı. Bunlar Moyesian eziyetinden mutlaka etkilenecek oyuncular değiller ve belki de içgüdüsel olarak güvendiği oyuncular değiller.
Bu denklemler karşısında, Everton sonrası beklenen çıkışını yapamayan Moyes, West Ham ile tekrar yakaladığı popülerliğini belki de kalıcı bir şekilde kaybetmenin eşiğinde.
Koralp SELÇUK
Yorumlar kapalı.